1640 r. Św. Ludwika pisze św. Wincentego i w tym liście widzimy jej dary wiedzy i inteligencji, jej umiejętność do załatwiania interesów i opuszczonych dzieci i jej wpływ na Panie Miłosierdzia.
1640 r. Św. Ludwika pisze do opata de Vaux stwierdzając, że jeśli św. Franciszek Salezy nigdy nie odrzucał żadnej młodej kobiety od wizytek z powodu jej ubóstwa, tak siostry miłosierdzia nie powinny odmawiać kobietom wstąpienia do zgromadzenia z tego powodu, że nie mają pieniędzy, żeby zapłacić za swą podróż do seminarium.
1652 r. Biskup Solminihac wyjaśnia fakt, że św. Wincenty nie jest dalej członkiem Rady Sumienia. W liście do św. Wincentego stwierdza: „Naprawdę myślę, że osobiście nic nie tracisz będąc wolnym od tego zajęcia, ale jest to wielka strata dla Kościoła, zatem jest pożądane, żebyś nadal był na tym stanowisku”.
1710 r. Epidemia panuje w Paryżu i wielu misjonarzy mieszkających w Św. Łazarzu umarło. Wśród zmarłych jest Ks. F. Watel, Przełożony Generalny Zgromadzenia Misji i Sióstr Miłosierdzia.
1967 r. Przełożona Generalna Sióstr Miłosierdzia, Susan Guillemin, przedstawia inną siostrę miłosierdzia kardynałowi prefektowi Kongregacji do spraw Zakonników. Ta siostra, z trzema innymi zakonnikami będzie stanowić część Kurii Rzymskiej. Jest to pierwszy raz, kiedy kobieta jest członkiem Kurii.